κλοπή μελισσιών

    Ήμουν εντελώς ανυποψίαστος. Ξεκίνησα να πάω στο χωριό (Δράμεση Θεσπρωτίας) κι επι της ευκαιρίας να επισκεφθώ και τα δέκα μελίσσια που έχω εκεί. Πάω στο μελισσοκομείο, κατεβαίνω απο το αμάξι, ανάβω το καπνιστήρι, φοράω τη μάσκα μου και πάω πίσω απο τα πουρνάρια που τα είχα παρκαρισμένα. Πως είναι όταν κοιτάς ένα κάδρο χωρίς περιεχόμενο; Πουθενά τα μελίσσια. ‘‘
 --Τι χαζός που είμαι ,σκέφτηκα μέσα μου. Τα πήρα τα μελίσσια απο δω και το ξέχασα εντελώς. Τζάμπα έκανα τον κόπο και ήρθα. Δέν πειράζει θα πάρω τα λάστιχα σήμερα. Μετά με προβλημάτισε η απώλεια μνήμης μου. Είναι πολύ δυσάρεστο συναίσθημα να αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις κάνει ολόκληρο δρομολόγιο με το φορτηγάκι και μάλιστα νύχτα, ότι πήρες τα μελίσσια και τα πήγες κάπου αλλού, και να συνειδητοποιείς ότι δε θυμάσαι τίποτα.Να είσαι πάνω απο σαράντα χρονών, και να σκέφτεσαι οτι η ωρα που θα μπεις στο ίδρυμα δεν είναι πλέον και τόσσο μακρυνή Μετά σκέφτηκα το εξείς. Πολλές φορές ίσως, ξεχνάμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, αλλά μόλις δεχτούμε ένα ερέθισμα γύρω απο αυτά τα πράγματα, τότε τα ξαναθυμόμαστε. Εγώ όμως πασχίζω τόση ώρα με το μυαλό μου να θυμηθώ εικόνες απ αυτήν τη μεταφορά και δεν μπορώ.Δέν θυμάμαι ούτε κάν που τα πήγα. Μόνο να εικάζω μπορώ, αλλα δεν θυμάμαι. Θέλω να πω, έχω το ερέθισμα, το κίνητρο αν θέλεις, αλλά δεν έχω επαναφορά.  Ίσως τα πράγματα να είναι λίιιιγο ποιο σοβαρά απ ότι θα ήθελα να πιστεύω πως είναι. Μπά...μάλλον τα πράγματα είναι πολλύ ποιο σοβαρά απ ότι θα ηθελα να είναι.Απλά άργησα να το συνειδητοποιήσω,Μπάα μην το λές. Λίγο η πίεση της δουλειάς, λίγο τα πολλά τρεχάματα, ίσως τα τόσα που έχω μέσα στο μυαλό μου. Θα θυμηθώ όμως. Μόλις χαλαρώσω λίγο θα θυμηθώ.
         Κι ’επειτα, πολύ απλά ,συνειδητοποίησα ότι μου είχαν κλέψει τα μελίσσια. Αν σας πώ ότι χάρηκα  θα το πιστέψετε;
   ΜΕΛΙ ΘΕΜΕΛΙ