ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ...ΜΕΛΕΝΙΕΣ

Πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν ότι ένα σημαντικό και δύσκολο κομμάτι της μελισσοκομίας ασκείται κατά τις νυχτερινές ώρες. Η μεταφορά
στη μελιτοφορία. Τι είναι αυτό?

Το μελίσσι , συλλέγει μέλι και γύρη, από τα ανθισμένα λουλούδια , φυτά και δέντρα. Τα φυτά λοιπόν δεν ανθίζουν όλα την Άνοιξη ,όπως μερικοί νομίζουν, αλλά όλες τις εποχές.
Η αμυγδαλιά για παράδειγμα ανθίζει τον Ιανουάριο, ενώ το θυμάρι ανθίζει τον Ιούνιο. Γνωρίζουμε επίσης ότι τα φυτά δεν φύονται άναρχα στη φύση, αλλά κατοικούν σε κάποιες περιοχές ανά ομάδες .για παράδειγμα είναι δύσκολο να βρεις μια μαργαρίτα σ αυτό το βουνό μία στο άλλο και μια στο άλλο βουνό. αντιθέτως είναι ποιο σύνηθες, το ένα βουνό να είναι διάσπαρτο με μαργαρίτες ,ενώ το άλλο να είναι διάσπαρτο με φασκόμηλο και το τρίτο με ρίγανη. γιατί? γιατί το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά …και για πολλούς άλλους λόγους.
Τι πα να πουν όμως όλα αυτά? εφ όσον για παράδειγμα οι αμυγδαλιές ανθίζουν τον Γενάρι στη Λάρισα, και τα πορτοκάλια ανθίζουν τον Μάρτη στην Άρτα, τι πρέπει να κάνει ο καλός μελισσοκόμος για να βρίσκουν τροφή τα μελίσσια του?
πρέπει να τα βάλει σ ένα φορτηγό και τον Γενάρι να τα πάει στην Λάρισα για παράδειγμα. και μόλις έρθει ο Μάρτης να τα φορτώσει ξανά σ ένα φορτηγό και να τα πάει στην Άρτα.
Μπορεί όμως να φορτώσει μέρα μεσημέρι τα μελίσσια του?
Όχι. Γιατί? Επειδή την ημέρα τα μελίσσια δεν βρίσκονται μέσα στην κυψέλη.
είναι έξω στα άνθη. και πότε επιστρέφουν όλα τα ζώα στη φωλιά τους? Το βράδυ. Όπως και οι άνθρωποι. γι αυτό λοιπόν, πάμε κρυφά κρυφά τη νύχτα στα μελίσσια μας, και ενώ αυτά βρίσκονται μέσα στην κυψέλη εμείς τσααακ.! τους κλείνουμε την πόρτα απ έξω για να μην μπορούν να εξέλθουν. Και έτσι φυλακισμένα, μπορούμε να τα μεταφέρουμε χωρίς το φόβο να μας τσιμπήσουν.
Όμως πρέπει
να δράσουμε γρήγορα. Γιατί? σκεφτείτε χίλιους ανθρώπους κλειδωμένους σε μια αποθήκη. κάποια στιγμή θα τους τελειώσει το οξυγόνο και θα πεθάνουν. έτσι λοιπόν… μεταφορά μέσα στη νύχτα. Και τι πα να πει μεταφορά μέσα στη νύχτα? Πα να πει εμπειρία ζωής. Νύχτα μέσα στα βουνά, μπορεί να σου συμβεί ότι δεν μπόρεσες να φανταστείς τη μέρα με καθαρό μυαλό. Μέχρι αρκούδα μπορεί να συναντήσεις μπροστά σου.

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

                          Τα πουλιά λοιπόν είναι μια ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα υπόθεση. Κάποιοι, όπως ο φίλος μου ο Κουλούρης, (κερκυραίος από την κορυφή μέχρι τα νύχια) τα απεχθάνονται. Τα μισούν. Δε θέλουν ούτε ν ακούν γι αυτά. Μελίσση που θα σμηνουργήσει λέει ο Κουλούρης δε φέρνει μέλια. Μελισσοκόμος που του σμηνουργούν τα μελίσσια λέει δεν είναι μελισσοκόμος .Άσε που το πουλί έχει την τάση να σμηνουργεί και του χρόνου θα χεις πάλι τα ίδια.
Αντιθέτως υπάρχουν κάποιοι που τα λατρεύουν. Την Άνοιξη, που είναι ο καιρός τους, σηκώνονται το πρωί γεμάτοι ελπίδα, εφοδιάζονται με όλα τα απαραίτητα, (φραπεδάκια, τσιγάρα, εφημερίδα, κολατσιό) και πάνε και την αράζουν μέχρι αργά το απόγευμα στο μελισσοκομείο.Και το βράδυ έρχονται στο καφενείο όλο χαρά και περηφάνια. Και άμα τυχει και δεν πιάσουν πουλί δεν    έχουν όρεξη. Είναι εθισμός γι αυτούς. Όχι όπως το τσιγάρο. Κάτι ποιο δυνατό. Και είναι και επαγγελματίες.(Αλήθεια λέω, ξερω έναν αλλά όνομα δε λέω)
Και είναι και αυτοί που ανήκουν στη μεσαία κατηγορία. Ούτε τα θέλουν τα πουλιά ούτε τα μισούν. Και οι τρείς κατηγορίες αυτών των ανθρώπων όμως, όταν πιάνουν ένα πουλί αισθάνονται απλά υπέροχα. Νιώθεις μια... χαρά να το πω, ικανοποίηση να το πω...περηφάνια ίσως.Ένα όμορφο συναίσθημα που κρατάει πολύ. Και έντονο. Περπατάς στο δρόμο και χαμογελάς ένα πράμα. Να, εγω, την Άνοιξη που μας πέρασε έπιασα εφτά στον αριθμό (Κουλουρη, ντρέπομαι που το λέω, ξέρω δεν είμαι μελισσοκόμος εγώ.) και ακόμα χαμογελάω.

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Στην αρχή φαινόταν όλα εύκολα. Θα κάναμε μελίσια...Πολλά μελίσια. Και θα βγάζαμε μέλια. Πολλά μέλια. Και βέβαια θα τα πουλάγαμε. Και θα βγάζαμε πολλά λεφτά. Ποιο πολλά απο τα μέλια. Λοιπόν...τι καταφέραμε μέχρι τώρα? μελίσσια κάναμε. Οχι πολλά ...καμιά εικοσαριά μέχρι τώρα. Διάσπαρτα σε όλλα τα βουνά της Ηπείρου. Τρία στα Γιάννενα, δύο στο Ράι, έξι στον Αγ.Βλάσση,στο Λαδοχώρι,στο Πόποβο...παντού. Αν ρωτάτε για μέλια.....δόξα το Θεό, και με το ποτήρι μισογεμάτο, έχουμε βγάλει μπόλικα. Δέκα κιλά πρόπερσι, άλλα δέκα πέρυσι, και καμιά τριανταριά κιλά φέτος. Τουλάχιστον να χει να τρώει το παιδί. όσο προλάβει κι αυτό.Έχουμε και μεγάλο σόι βλέπεις.Τρία αδέρφια εγώ, άλλα τρία η γυναίκα μου.Γονείς πεθερικά ανήψια.Άστα, δράμα σου λέω.Μόλις πάρουν χαμπέρι απ το σπασμένο τηλέφωνο ότι υπάρχει παραγωγή, αρχίζουν τις κοινωνικές επισκέψεις. Και τώρα να πούμε και για τα κέρδη που παίρνουμε απ τα μελίσσια? Λοιπόν...εχουμε και λέμε: αν δεν ειχα κάνει τα μελίσσια, τώρα θα είχα ενα γαμάτο home cinema με πλάσμα, επιπλα για το παιδικό δωμάτιο, θα ειχα φτιαξει τη μοτοσυκλέτα μου,θα ειχαμε πάει χαλαρά μια τετραήμερη, και θα είχα πληρωμένα και τα τρία νοίκια. Και στο θέμα δουλειάς τώρα? Έχουνε πολλή δουλειά τα τιμημένα.ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Αλλά είπαμε.Κάθε αρχή και δύσκολη.Νέοι είμαστε, θα δουλέψουμε, θα ξεχρεώσουμε. Καλλά μέλια