Ένα κι ένα ίσσον... τρία

       Αναλογίζομαι την οικονομική ζημία που υπέστην και τα παίρνω στο κρανίο.Με μια γρήγορη εκτίμηση, 10 μελλίσια  δεκάρια,μαζί με την κυψέλη τους μας κάνουν γύρω στα 1000  με 1200 ευρώ.
Πολλά λεφτά για μένα που κάνω τα μελίσσια απο το υστέρημά μου.
       Αν το καλοσκεφτούμε όμως, αυτά τα μελίσσια φέτος στο πεύκο θα φέρνανε και 50-60 κιλά μέλι, με 10 ευρώ το κιλό, μας κάνουν άλλα 500 ευρά. Και δεν είναι μόνο το φέτος. Είναι κάθε χρόνο. Τα δέκα μελίσσια δεν θα δίναν κάθε χρόνο 100 κιλά μέλι; Είναι η δεν είναι ενα χιλιάρικο κάθε χρόνο; Αρα για τα επόμενα δέκα χρόνια θα έχω στέρηση εσόδων 10.000 ευρω.Όλα μαζί εντεκάμιση χιλίαδες.
 και είναι μόνο αυτό;Μήπως κάποια απο αυτά τα μελίσσια την άνοιξη έριχναν; 2 του χρόνου ενα τον άλλο τρία τον άλλο κλπ  κλπ .Η αν εγώ κάθε χρόνο έπαιρνα 4-5 παραφυάδες, μετά από δέκα χρόνια δεν θα είχα +50 μελίσσια; Στην Διάρκεια των χρόνων δεν χάνω αναλογικά όλη την εν δυνάμη παραγωγή μου;
  Δεν είναι όλα αυτά άλλες καμία τριανταριά χιλιάδες; Σύνολο καμιά σαρανταριά χιλιάδες ευρώ; Δηλαδή αυτός ο τύπος εντέλει τι μου έκλεψε; δέκα μελίσσια η μια περιουσία; Σίγουρα πάντως μια εν δυνάμη περιουσία. Καλά τα λέω; Η μήπως είμαι υπερβολικός;

    «ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΟ ΜΕΛΙ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ»

κλοπή μελισσιών

    Ήμουν εντελώς ανυποψίαστος. Ξεκίνησα να πάω στο χωριό (Δράμεση Θεσπρωτίας) κι επι της ευκαιρίας να επισκεφθώ και τα δέκα μελίσσια που έχω εκεί. Πάω στο μελισσοκομείο, κατεβαίνω απο το αμάξι, ανάβω το καπνιστήρι, φοράω τη μάσκα μου και πάω πίσω απο τα πουρνάρια που τα είχα παρκαρισμένα. Πως είναι όταν κοιτάς ένα κάδρο χωρίς περιεχόμενο; Πουθενά τα μελίσσια. ‘‘
 --Τι χαζός που είμαι ,σκέφτηκα μέσα μου. Τα πήρα τα μελίσσια απο δω και το ξέχασα εντελώς. Τζάμπα έκανα τον κόπο και ήρθα. Δέν πειράζει θα πάρω τα λάστιχα σήμερα. Μετά με προβλημάτισε η απώλεια μνήμης μου. Είναι πολύ δυσάρεστο συναίσθημα να αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις κάνει ολόκληρο δρομολόγιο με το φορτηγάκι και μάλιστα νύχτα, ότι πήρες τα μελίσσια και τα πήγες κάπου αλλού, και να συνειδητοποιείς ότι δε θυμάσαι τίποτα.Να είσαι πάνω απο σαράντα χρονών, και να σκέφτεσαι οτι η ωρα που θα μπεις στο ίδρυμα δεν είναι πλέον και τόσσο μακρυνή Μετά σκέφτηκα το εξείς. Πολλές φορές ίσως, ξεχνάμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, αλλά μόλις δεχτούμε ένα ερέθισμα γύρω απο αυτά τα πράγματα, τότε τα ξαναθυμόμαστε. Εγώ όμως πασχίζω τόση ώρα με το μυαλό μου να θυμηθώ εικόνες απ αυτήν τη μεταφορά και δεν μπορώ.Δέν θυμάμαι ούτε κάν που τα πήγα. Μόνο να εικάζω μπορώ, αλλα δεν θυμάμαι. Θέλω να πω, έχω το ερέθισμα, το κίνητρο αν θέλεις, αλλά δεν έχω επαναφορά.  Ίσως τα πράγματα να είναι λίιιιγο ποιο σοβαρά απ ότι θα ήθελα να πιστεύω πως είναι. Μπά...μάλλον τα πράγματα είναι πολλύ ποιο σοβαρά απ ότι θα ηθελα να είναι.Απλά άργησα να το συνειδητοποιήσω,Μπάα μην το λές. Λίγο η πίεση της δουλειάς, λίγο τα πολλά τρεχάματα, ίσως τα τόσα που έχω μέσα στο μυαλό μου. Θα θυμηθώ όμως. Μόλις χαλαρώσω λίγο θα θυμηθώ.
         Κι ’επειτα, πολύ απλά ,συνειδητοποίησα ότι μου είχαν κλέψει τα μελίσσια. Αν σας πώ ότι χάρηκα  θα το πιστέψετε;
   ΜΕΛΙ ΘΕΜΕΛΙ