Google Website Translator Gadget

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

                          Τα πουλιά λοιπόν είναι μια ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα υπόθεση. Κάποιοι, όπως ο φίλος μου ο Κουλούρης, (κερκυραίος από την κορυφή μέχρι τα νύχια) τα απεχθάνονται. Τα μισούν. Δε θέλουν ούτε ν ακούν γι αυτά. Μελίσση που θα σμηνουργήσει λέει ο Κουλούρης δε φέρνει μέλια. Μελισσοκόμος που του σμηνουργούν τα μελίσσια λέει δεν είναι μελισσοκόμος .Άσε που το πουλί έχει την τάση να σμηνουργεί και του χρόνου θα χεις πάλι τα ίδια.
Αντιθέτως υπάρχουν κάποιοι που τα λατρεύουν. Την Άνοιξη,
που είναι ο καιρός τους, σηκώνονται το πρωί γεμάτοι ελπίδα, εφοδιάζονται με όλα τα απαραίτητα, (φραπεδάκια, τσιγάρα, εφημερίδα, κολατσιό) και πάνε και την αράζουν μέχρι αργά το απόγευμα στο μελισσοκομείο.Και το βράδυ έρχονται στο καφενείο όλο χαρά και περηφάνια. Και άμα τυχει και δεν πιάσουν πουλί δεν    έχουν όρεξη. Είναι εθισμός γι αυτούς. Όχι όπως το τσιγάρο. Κάτι ποιο δυνατό. Και είναι και επαγγελματίες.(Αλήθεια λέω, ξερω έναν αλλά όνομα δε λέω)
Και είναι και αυτοί που ανήκουν στη μεσαία κατηγορία. Ούτε τα θέλουν τα πουλιά ούτε τα μισούν. Και οι τρείς κατηγορίες αυτών των ανθρώπων όμως, όταν πιάνουν ένα πουλί αισθάνονται απλά υπέροχα. Νιώθεις μια... χαρά να το πω, ικανοποίηση να το πω...περηφάνια ίσως.Ένα όμορφο συναίσθημα που κρατάει πολύ. Και έντονο. Περπατάς στο δρόμο και χαμογελάς ένα πράμα. Να, εγω, την Άνοιξη που μας πέρασε έπιασα εφτά στον αριθμό (Κουλουρη, ντρέπομαι που το λέω, ξέρω δεν είμαι μελισσοκόμος εγώ.) και ακόμα χαμογελάω.


Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Στην αρχή φαινόταν όλα εύκολα. Θα κάναμε μελίσια...Πολλά μελίσια. Και θα βγάζαμε μέλια. Πολλά μέλια. Και βέβαια θα τα πουλάγαμε. Και θα βγάζαμε πολλά λεφτά. Ποιο πολλά απο τα μέλια. Λοιπόν...τι καταφέραμε μέχρι τώρα? μελίσσια κάναμε. Οχι πολλά ...καμιά εικοσαριά μέχρι τώρα. Διάσπαρτα σε όλλα τα βουνά της Ηπείρου. Τρία στα Γιάννενα, δύο στο Ράι, έξι στον Αγ.Βλάσση,στο Λαδοχώρι,στο Πόποβο...παντού. Αν ρωτάτε για μέλια.....δόξα το Θεό, και με το ποτήρι μισογεμάτο, έχουμε βγάλει μπόλικα. Δέκα κιλά πρόπερσι, άλλα δέκα πέρυσι, και καμιά τριανταριά κιλά φέτος. Τουλάχιστον να χει να τρώει το παιδί. όσο προλάβει κι αυτό.Έχουμε και μεγάλο σόι βλέπεις.Τρία αδέρφια εγώ, άλλα τρία η γυναίκα μου.Γονείς πεθερικά ανήψια.Άστα, δράμα σου λέω.Μόλις πάρουν χαμπέρι απ το σπασμένο τηλέφωνο ότι υπάρχει παραγωγή, αρχίζουν τις κοινωνικές επισκέψεις. Και τώρα να πούμε και για τα κέρδη που παίρνουμε απ τα μελίσσια? Λοιπόν...εχουμε και λέμε: αν δεν ειχα κάνει τα μελίσσια, τώρα θα είχα ενα γαμάτο home cinema με πλάσμα, επιπλα για το παιδικό δωμάτιο, θα ειχα φτιαξει τη μοτοσυκλέτα μου,θα ειχαμε πάει χαλαρά μια τετραήμερη, και θα είχα πληρωμένα και τα τρία νοίκια. Και στο θέμα δουλειάς τώρα? Έχουνε πολλή δουλειά τα τιμημένα.ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ. Αλλά είπαμε.Κάθε αρχή και δύσκολη.Νέοι είμαστε, θα δουλέψουμε, θα ξεχρεώσουμε. Καλλά μέλια