Terracotta tiles

 Terracotta tiles

Some...are obsessed with them.

Χρήστος Λοβέρδος Στελακάτος

Στις 7/2/20 στα δικαστήρια Ηγουμενίτσας εκδικάστηκε ακόμα μια μήνυση της εταιρίας ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ και των υπαλλήλων της κατά του ιχθυολόγου Χρήστου Λοβέρδου Στελακάτου. Η μήνυση αφορούσε εξύβριση, απειλή, συκοφαντική δυσφήμιση και εκβιασμό. Μια ακόμα δίωξη από μια σειρά διώξεων που έχει κάνει η εταιρία κατά του πρώην εργαζομένου μετά τις καταγγελίες του για χρήση καρκινογόνων χημικών (φορμόλη, βαριά χρώματα).

Στο δικαστήριο υπήρχαν από την πλευρά της εταιρίας περίπου 50 άτομα, κατώτερα στελέχη αλλά και διευθυντές ενώ υπήρχε και μεγάλη δύναμη από μπάτσους και ασφαλίτες. 10 αλληλέγγυοι, στη συγκέντρωση που καλούνταν, ήταν αρκετοί για να κινητοποιήσουν τη μισή αστυνομική δύναμη της Ηγουμενίτσας. Το κλίμα ήταν εχθρικό τόσο από την πλευρά της εταιρίας όσο και από την πλευρά των μπάτσων χωρίς να πτοήσει το ηθικό των αλληλέγγυων στο ελάχιστο. Να τονίσουμε ακόμα και την προκλητική στάση των δυο δικηγόρων της Ανδρομέδας που καθ΄ όλη τη διάρκεια του δικαστηρίου προσπαθούσαν να δημιουργήσουν εις βάρος τους επεισόδιο τόσο από το διωκόμενο σύντροφο αλλά και από τους αλληλέγγυους που βρίσκονταν εκεί.

Ξεκινώντας η διαδικασία η δικηγόρος υπεράσπισης Χρύσα Πετσιμέρη κατέθεσε σειρά ενστάσεων όσο αφορούσε τη μη καταβολή παραβόλων από την εταιρία για τις μηνύσεις που έκανε αλλά και κατά των κατηγοριών που δεν στέκονταν δικαστικά σύμφωνα με αυτά που η εταιρία ισχυρίζονταν. Το δικαστήριο διέκοψε περίπου 20 λεπτά και όταν ξεκίνησε έκανε δεκτές όλες τις ενστάσεις και κήρυξε τον κατηγορούμενο ΑΘΩΟ για όλες τις κατηγορίες. Έτσι έσβησαν τα χαμόγελα των ανθρώπων της εταιρίας αλλά και των δυο ταραγμένων δικηγόρων της που μπέρδευαν τα χαρτιά, τα κινητά, τις τσάντες τους και τα λόγια τους.

Η Πόπη Πουρσανίδου εργαζόμενη στην Ανδρομέδα μετά την απόφαση φώναζε σε έξαλλη κατάσταση στο Χρήστο αλλά και στους αλληλέγγυους ¨μας απειλείτε και μας βρίζετε και σας αθωώνουν ψυχάκηδες, ε παλιοψυχάκηδες¨. Η Πόπη είχε καταθέσει παλιότερα και αυτή μήνυση για τις ίδιες κατηγορίες αλλά και για απειλή απαγωγής κατά του συντρόφου, για τις οποίες ο σύντροφος καταδικάστηκε μετά από μία παρωδία δίκη σε 4 μήνες με 3ετη αναστολή. Αυτή η ποινή αρχικά ήταν 10 χρόνια, 7 κατά συγχώνευση χωρίς αναστολή για 2 πλημμελήματα. Στον Άρειο πάγο που έγινε προσφυγή για κακοδικία ο σύντροφος δικαιώθηκε, έγινε η επανάληψη της δίκης και δικάστηκε από 10 χρόνια σε 4 μήνες.

Δεν έχουμε καμία αμφιβολία για το ρόλο της δικαιοσύνης και πως λειτουργεί. Τόσο η κοινωνική πίεση όσο και η δημοσιότητα της υπόθεσης κατάφερε τους δικαστικούς να λειτουργούν με απόλυτη τυπικότητα θέλοντας να μην υποστούν σε δυσμένεια λόγο εξόφθαλμων παραβάσεων του ποινικού κώδικα και της δικαστικής λειτουργίας. Στης 13 Μάρτη 2020 στα δικαστήρια Ηγουμενίτσας θα εκδικαστεί μια ακόμα μήνυση από την ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ για τις δημοσιεύσεις του συντρόφου στο διαδίκτυο που αφορούν το έγκλημα που διαπράττει στη θάλασσα και τους ανθρώπους με ρύπανση του περιβάλλοντος με τόνους καρκινογόνων χημικών.

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΑΓΡΙΝΙΟ

Στέγη για όλους

Έχουμε συνηθίσει να έχουμε απέναντί μας, και όχι δίπλα μας, ένα αμείληκτο και δυσκίνητο κράτος. Ένα κράτος που δεν νοιάζετε για τις καθημερινές μας αγωνίες, για τα προβλήματά μας, για τις ανάγκες μας. Αγωνιζόμαστε όσοι είμαστε στα φωχότερα κοινωνικά στρώματα, να βρούμε και να κρατήσουμε μια , πολλές φορές και δύο εργασίες για να καλύψουμε τις καθημερινές μας ανάγκες,να πληρώσουμε ενοίκια ,ρεύματα τηλέφωνα κλπ, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να τα παντρέψουμε, και να στηρίξουμε τις οικογένειές τους, όπως ακριβώς τώρα κάνουν οι δικοί μας γονείς, για τις δικές μας οικογένειες. Ένα συνεχές και ανελέητο τρέξιμο. Χωρίς χρόνο για να φροντίσουμε και να χαρούμε τα παιδιά μας όταν είναι μικρά, τους συζήγους μας, κι εμάς τους ίδιους.Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για ψυχαγωγία , διασκέδαση, η πολιτισμό και τέχνες. Και όταν τα πράγματα πάνε στραβά, η απειλή της κατάσχεσης η της έξωσης από το νοικιασμένο σπίτι, να προσθέτει αλλο ένα πρόβλημα στα είδη υπάρχοντα. Αυτό όμως είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να μην υπάρχει, αν οι κοινωνίες είχαν ποιο ανθρώπινο πρόσωπο. Αν οι αδιάλακτες, κυβερνήσεις μας νοιάζονταν.

Και ενώ η εξασφάλιση στέγης αποτελεί ένα καθημερινό έτσι κι αλλιώς πρόβλημα, σε περιόδους κρίσης αυτό το πρόβλημα γίνεται ακόμα ποιο έντονο. Πολοί άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό, αρκετοί αλλάζουν σπίτια αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς, και μερικοί καταλήγουν άστεγοι. Αρκετοί επίσης έχουν συνεχεί προβλήματα με τους ιδιοκτήτες, και τις τράπεζες, οι οποίοι δικαίως απαιτούν ότι απαιτούν, πολλοί δανείζονται για να πληρώσουν τα ενοίκια, και τις δόσεις ,και μετά χρωστάνε στους δανειστές τους. Το αγχος και η αγωνία της επιβίωσης, είναι διάχυτα μέσα στην οικογένεια ενώ υπάρχει και μια αρκετά μεγάλη σειρά προεκτάσεων, σχετικών με το θέμα.

Σε αρκετές ευρωπαικές χώρες, τα κράτη υποκρίνονται πως βοηθούν τους πολίτες τους, δίνοντας μια συγκρατημένη βοήθεια στα φτωχότερα στρώματα, με την επιδότηση ενοικίου, κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι λάθος, και κάτι το οποίο συνέβαινε και στην χώρα μας μέχρι πριν λίγα χρόνια, αλλα όπως όλα στην ελλάδα, έτσι κι αυτό γινόταν λάθος.Ένα λάθος πάνω σ ένα άλλο λάθος δηλαδή. Για να καταλάβετε τι ενοώ, αν ένας Έλληνας πάει μετανάστης στην γερμανία, ο δήμος μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, αναλαμβάνει την υποχρέωση να του πληρώνει το ενοίκιο, εφ όσον αυτός είναι άμισθος η χαμηλόμισθος. Στην ίδια του την χώρα, ο ίδιος Έλληνας, έπρεπε πρωτα να είχε συμπληρώσει καμιά δεκαριά χρόνια ασφάλισης σε συγκεκριμένο ταμείο, δηλαδή καμια εικοσαριά τριάντα χρόνια πραγματικης εργασίας, και μετά να πάρει επιδότηση ενοικίου.

Η επιλογή που προτείνουμε, και απαιτούμε σαν πολίτες αυτού του κόσμου, είναι απλή και σχεδόν ανέξοδη για τις κυβερνήσεις.

Δίνει λύση φαινομενικά σ ένα από τα πέντε βασικά προβλήματα επιβίωσης του πολίτη,αλλά ουσιαστικά και σε πολλά επιμέρους άλλα προβλήματα, όπως η απασχόληση, η αποκέντρωση , η αυτονομία και ο σεβασμός του ατόμου,και η ευκαιρία για την αναβάθμιση της ποιότητας ιδίως των ποιο ευάλωτων οικονομικά κοινωνικών ομάδων, στην ανθρώπινη διαβίωση.

Σαν πολίτες αυτού του κόσμου, δικαιούμαστε το αυτονόητο δικαίωμα δωρεάν χρήσης γης, απαλαγμένης από κάθε είδους βάρη, για στεγαστικούς και επηχειρηματικούς λόγους.

Πιστεύουμε ότι αυτός ο πλανήτης ανήκει σε όλους μας, και όχι σε μερικούς από μας. Κάθε ένας από μας, με την γένησσή του αποκτά αυτόμάτως και δικαίωμα να κάνει χρήση ενός κοματιού γης σ αυτόν τον πλανήτη , για να χτίσει το σπίτι του στο οποίο θα στεγάσει την οικογένειά του.

Ένα κομάτι γής, το οποίο μετά τον θάνατο του κατόχου, θα επιστρέφει στον φορέα διαχείρησης για να το παραδόση στον επόμενο διαιούχο.Ένα κομάτι γης το οποίο θα συνοδεύεται από μια άδεια κατοικίας συγκεκριμένων προδιαγραφών, και θα είναι παντελώς απαλαγμένο απο φόρους και απαιτήσεις τρίτων, όπως δανειστές, απόγονοι, σύζηγοι, τράπεζες κ.λ.π.

Ένα άσυλο για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Όταν ο ανθρωπος εχει εξασφαλισμένη στέγη, τότε μπορεί να ασχοληθεί και με άλλα λιγότερο και περισσότερο σοβαρά πράγματα στην ζωή του, να αυξήσει το επίπεδο διαβίωσής του, να προσεγγίσει το καλύτερο σε ατομικό και συλογικό επίπεδο.

Να είναι ποιο ανεξάρτητος, ποιο αυτόνομος, και ποιο αξιοπρεπείς, σε περισσότερους τομείς της ζωής του. Μπορεί μετά ν ασχοληθεί με την υγεία του, με την μόρφωσή του, με την επιστήμη, με τις τέχνες. Αυτό που χρειάζετε, είναι απλά ένας φορέας που θα επιδιώξη την θεσμοθέτηση της παρούσας αίτησης.

Θα ειμαστε εμείς αυτοί που θα υποστηρίξουμε την θεσμοθέτηση αυτου του φορέα;

Αθανασίου Κώστας

6993939139

Η φοροδοτική ικανότητα των αποικιών

Μια αποικία δεν μπορει παρά να είναι κερδοφόρα. Στο βάθος των αιώνων έχει αναπτύξει τους κατάληλους μηχανισμούς που της επιτρέπουν  κατά την διάρκεια των απολογισμών να έχει θετικό πρόσιμο. Η ανατροφή των νεογνών, ο καταμερισμός των εργασιών, η διαχείριση των εμπορευμάτων, η μεταξύ τους επικοινωνία και οι όροι συμβίωσης, οι μηχανισμοί κατανομής και άσκησης εξουσίας, εχουν περάσει και παιρνούν απο ατελείωτες δοκιμασίες και αμφισβητήσεις και μέσα απο κάθε πιθανό και απίθανο, ευνοικό η εχθρικό περιβάλον , κλίμα,

κατάσταση, συνθήκες, με αποτέλεσμα να επικρατήσει το απόλυτο σύστημα που διασφαλίζει την επικράτηση και διαιώνηση της αποικίας μέσα στο ταξίδι του ατέλειωτου χρόνου. Ως εκ του αποτελέσματος, αντιλαμβανόμαστε ότι οι αποικίες που επιβιώνουν σήμερα, είναι άρτια δομημένες, επικερδείς, και ικανές να συνεχίσουν το ταξίδι τους.


 Οι θεοί, φτάχτηκαν από τους ανθρώπους, και ήρθαν να δώσουν
πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα, καθ όσον η εξέλιξη του ανθρώπου ήταν ποιο γρήγορη απο το γνωστικό του επίπεδο. Σήμερα που το γνωστικό μας επίπεδο είναι ταχύτερο από την εξέλιξή μας, οι  θεοί τείνουν να καταργηθούν αφήνοντας τα κατάλοιπά τους στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία που μεταβιβάζει της ιδότητές τους στους αρχηγούς των κρατών

 . Οι θεοί όμως δεν παύουν να είναι άνθρωποι, καθώς είναι οι μόνες αποικίες που επιδέχονται τους θεσμούς της θεότητας. Και οι άνθρωποι έχουν ελατώματα. Πλεονεξία, φιλότημο, συμπόνοια,φόβον, εγωισμό, υποταγή, έπαρση, κολοπαιδισμόν, και άλλα. Άρα η ποιότητα των θεών μας εξαρτάται από την σύνθεση των ελατωμάτων τους και των ελατωμμάτων των πιστών τους. 

 Εάν κατανοήσουμε ότι στην εποχή μας ένα υλικό αγαθό είναι η αντιστοιχία ενός χρηματικού ποσού, 
 τότε κάθε είδους αποικίας που επιβιώνει σήμερα, περιτριγυρίζετε και παράγει συνεχώς χρήματα, πολλύ περισσότερα απ όσα χρειάζετε για να επιβίώσει και αυτό είναι λογικό. Από το πέρασμα των αποικιών στην αιώνιότητα, πάρθηκε η γνώση ότι για να μπορούν να ανταπεξέρχονται σε περιόδους κρίσης, πρέπει να αποθηκέύουν χρήματα. Και αυτό με την σειρά του δημιουργεί  τον πλούτο. Έτσι έγινε αναπόσπαστο κομάτι της φυσιολογίας των ειδών η δραστηριότητα, η οποία με την σειρά της γεννά τον πλούτο, του οποίου ο διαχειριστής είναι ο φιλεύσπλαχνος θεός, ο κράτων.

ΟΙ αποικίες που επιβιώνουν ειδικά σήμερα λοιπόν, είναι πλούσιες. Το αντίθετο φανερώνει παθογένεια , και το αποτέλεσμά της, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε θα είναι η αποδόμηση. Εδώ μπορείτε να βάλετε μια παρένθεση, και να αναλογιστείτε, ότι εφ όσον ο πλανήτης μας, άρα και οι αποικίες που επιβιώνουν πάνω σ αυτόν οδηγείτε προς την καταστροφή από δικές μας ενέργειες, τότε η σύνθεση των ελαττωμάτων των θεών μας  έχει εκφυλιστεί σε μη αναστρέψιμό βαθμό .Είναι σαν κάποιος να προσπαθεί να κάνει γενετική τροποποίηση επιλέγοντας και διαιωνίζοντας τα αρνητικά χαρακτηριστικά του ειδους.κλεισιμο  παρένθεσης.

  Ο πλούτος λοιπόν υπάρχει, και είναι και πιστοποιημένος, και μετρήσιμος, και καταθετημένος και επενδυμένος και όλα αυτά.

Πάραυτα όμως υπάρχει το εξής παράδοξο. Μία αποικία ενώ παράγει πολύ μεγαλύτερο πλεόνασμα απο αυτό που χρειάζετε στην διάρκεια του έτους, ταυτόχρονα διακατέχετε από πολλές οικονομικές κρίσεις κατα την διάρκεια του ίδιου έτους. Ήδη απο τέλη φεβρουαρίου αρχές μαρτίου, ο πρωτος τρύγος για όσους δεν τα πήραν όλα τον νοέμβριο λαμβάνει χώρα. Στο τέλος της πορτοκαλιάς έρχεται αλλη μια υφαρπαγή πόρων απο τον θεό του καπνού, και τον ιούλιο άλλη μία .Ο κράτος, με το σιδερένιο άρμα  απαιτεί τον φθινόπωρο την μεγαλύτερη παραγωγή, ιδίως αν δεν δώσει το έλατο. Καθ όλη την διάρκεια του χρόνου λοιπόν κάποιος κλέβει τον πλούτο αναγκάζοντάς μας να δουλευουμε περισσότερο και να εξαθλιωνόμαστε για να τον

αναπληρώσουμε. Και επειδή πολλές φορές μετά τον τρύγο δεν υπάρχει νομή, η αποικία διανύει ενα διάστημα εξαθλίωσης. Ψυχούλες πεθαμένες η λιπόθυμες απο ασιτία μέσα στα κελιά, ψάχνοντας απελπισμένα για την τελευταία σταγόνα τροφής. Το φαινόμενο είχε πάρει ανυσηχητικές  διαστάσεις, προμυνήοντας κρίση σ αυτόν που προκάλεσε την κρίση. Αυτό όμως θα έφερνε την καταστροφή του φιλεύσπλαχνου θεού, που αποφάσισε να σώσει τις αποικίες επιστρέφοντάς τους, ενα μέρος από το πλεόνασμά τους. Η επιδότηση ζαχαροζύμαρου, ηταν σωτήρια για την προσωρινή επιβίωση της αποικίας. Το δε σιροπάκι, μάνα εξ ουρανού. Για τα παρεταίρω,η αποικία έπρεπε να δραστηριοποιηθεί και να ορμήσει με μεγαλύτερο πάθος στην επόμενη νομή. Τώρα πρέπει να καλύψει τα χαμένα αποθέματα και τον χαμένο χρόνο. 

Τα παράσιτα όμως, που βρίσκουν εξασθενημένο το σμήνος, βρίσκουν την ευκαιρία να αναπτυχθούν μέσα του και να επικρατήσουν αποδομώντας το και απομυζόντας το. Ο Κράτος όμως και πάλι μερίμνησε.Αφού ειδε το πρόβλημα να παίρνει ανυσηχητικές διαστάσεις, και αφου διαπίστωσε ότι το χάσιμο είναι μεγάλο, αποφάσισε να στηρίξει το σύστημα υγείας που θα «χάριζε υγεία και ευημερία»  στην αποικία, και έτσι έγινε πάλι θεός. 

 tak tik. ο λοιμός θα αποφευχθεί και η αποικία θα μπορεί πάλι να εργαστεί και να θριαμβεύσει, αποδεικνύοντας ότι είναι ικανή.

 Ο Χειμώνας ξανάρχετε...

                       Αμφιβάλετε για κάτι;

ΑΛΕΡΓΙΚΟ ΣΟΚ

Η Κατερίνα είναι η γυναίκα μου. Την είχε τσιμπήσει μια μέλισσα στον μηρό πριν δέκα μέρες και δεν συνέβη τίποτα το συνταρακτικό.
       Ο Ορέστης είναι ο γιος μου και δεν θυμάμαι να τον τσίμπησε κάποτε μέλισσα. Είναι οχτώ χρονών.

   Πήγαμε όλοι μαζί στο μελισσοκομείο. Αφού τελείωσα ότι είχα να κάνω, αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για την επιστροφή. Η Κατερίνα είχε μπει πρώτη στο αυτοκίνητο. Μία μέλισσα μπήκε μέσα από το ανοιχτό παράθυρο και την τσίμπησε κάτω απ το πηγούνι. Της έβγαλα το κεντρί κι έβαλα μπροστά την μηχανή. Η Κατερίνα  παραπονιόταν από την πρώτη στιγμή. Πονούσε και της έφταιγαν όλα.Τα πρώτα πενήντα μέτρα ήταν ένας ανηφορικός χωματόδρομος. Ξέρω πως πονάει το τσίμπημα και δεν έδινα σημασία στα παράπονά της.

  Μέχρι να πάμε στο σπίτι των γονιών μου, σκέφτηκα, θα της έχει περάσει. Όμως πολύ γρήγορα αντιλήφθηκα ότι δεν ήταν μόνο ο πόνος απ το τσίμπημα. Κάτι άλλο έτρεχε. Δεν είμαι καλά , έλεγε, δεν αισθάνομαι καλά. δεν μπορώ.   Είχα διανύσει μόλις είκοσι τριάντα μέτρα δρόμου και όταν γύρισα και την κοίταξα είδα τον πανικό ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της. Ζαλίζομαι λέει, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Θεώρησα ότι γίνετε υπερβολική, εξ αιτίας του πόνου. Από παλαιότερη εμπειρία με έναν άλλον μελισσοκόμο, ήξερα ότι είχα χαλαρά ένα μισάωρο μπροστά μου, μέχρι να εκδηλωθεί το αλλεργικό σοκ. Στα επόμενα δέκα μέτρα, σκεφτόμουν ότι ίσως θα πρεπε για προληπτικούς λόγους να κινηθώ προς το κέντρο υγείας. Δεν βλέπω  καλά λέει. Δεν μπορώ ν ανασάνω, σκοτινιάζουν όλα. Με ζώσανε τα μαύρα φίδια. Ηρέμησε, της φωνάζω, βρες τον ρυθμό σου, πάρε ανάσες. Ο χωματόδρομος τελείωσε κι έπιασα την άσφαλτο του χωριού. Μόλις έπιασα άσφαλτο η Κατερίνα πήρε μια περίεργη στάση.Έσπρωχνε με  το κορμί της την πόρτα του αυτοκινήτου και με κάρφωνε με το βλέμμα της. Τεντωνόταν, έσπρωχνε και με κοίταζε.
  Ο Ορέστης καθόταν ανάμεσά μας και παρακολουθούσε χωρίς να ξέρει τι να πει και τι να κάνει.

Ακουμπούσε το χέρι της μπροστά. Τεντωνόταν προς τα έξω και είχε μισογυρίσει το σώμα της προς τα μένα. Σφιγγόταν Δεν παραπονιόταν άλλο.Πολύ σύντομα δεν με  κοίταζε πια, αν και τα μάτια της ανοιχτά. Το βλέμμα της ήταν απλανές. Χανόταν στο πουθενά. Είχε χαθεί.
     Καλώ το 166, και μου απαντούν από τον γειτονικό Νομό, τα Γιάννενα. Γαμώ την πουτάνα μου γαμώ. Εκατό χιλιόμετρα μακρυά.Αυτοί μου δώσανε το σταθερό του Κέντρου Υγείας της Ηγουμενίτσας.Δεν έχουν περάσει πάνω  τέσσερα πέντε λεπτά από την ώρα που την τσίμπησε η μέλισσα , κι έχω χάσει κάθε επαφή με την Κατερίνα.

 Σκέφτομαι ότι αν τρακάρω, τό χασα το παιχνίδι.Άρα, ποιο αργά, και ψύχραιμα. Επίσης δεν πρέπει να ξεχάσω το τηλέφωνο του κέντρου υγείας που μου έδωσαν προφορικά από τα Γιάννενα. Δεν μπορώ να καλέσω τώρα, Έχει πολλές στροφές και ο δρόμος είναι στενός. Αγάπη μου, κράτα τη μαμά να μη πέση . Το σώμα της πηγαίνει πέρα δώθε, και ο μικρός προσπαθεί να την συγκρατήσει. Θα τηλεφωνήσω μόλις μπω στην εθνική σκέφτομαι, κι επαναλαμβάνω το νούμερο με το μυαλό μου. Εκεί θα είμαι ποιο άνετα.

 Φτάνω εθνική, ανάβω φώτα, αλάρμ, τέρμα τα γκάζια, και προσπαθώ να τηλεφωνήσω.Δεν έχει σήμα. κάνω επανάκληση. τίποτα.Ξανά, τίποτα. Ξανά. ξανά, ξανά,ξανά. Το ξέρω, αυτή η περιοχή είναι πάντα προβληματική με το σήμα, άλλα καμιά φορά δουλεύει. Ξανά, ξανά, ξανά.ξανά,ξανά...Ο άλλος χειρονομεί νευρικά μέσα από το αυτοκίνητό του γιατί έκανα προσπέραση ενώ αυτός ερχόταν από απέναντι.Ξανά ,...μας χώραγε όμως, ήταν φαρδύς ο δρόμος , ξανά, ξανά,...
Κάποια στιγμή έπιασε σήμα. Μου απάντησε ένας ανειδίκευτος εργάτης του κέντρου υγείας, (μόνο τέτοιους έχουν εκεί) που προσπαθεί να με πείσει να κατευθυνθώ προς το νοσοκομείο Φιλιατών.Σκέφτομαι: πολλές στροφές και ανηφόρες. Χάσιμο χρόνου.
―Γιατρό έχετε; τον ρωτάω.
― Έχουμε μου λέει.
―Φάρμακα;
―Ναι.
―Έρχομαι λέω, σας θέλω στην πόρτα.
―Τι εννοείς; λέει ο Ορέστης μόλις έκλεισα, ότι μπορεί να πεθάνει; Δεν θυμάμαι ποια ήταν ακριβώς η συνομιλία μου με τον ανειδίκευτο, αλλά έβγαινε ως πολύ πιθανό το συμπέρασμα του θανάτου.Του εξηγώ τι είναι το αλλεργικό σοκ, και ότι μερικές φορές οι άνθρωποι πεθαίνουν απ αυτό.
     Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ελπίδα πια, αλλά πρέπει να είμαι σίγουρος πως όποια απόφαση παίρνω, είναι η σωστή. Για να αξιοποιηθεί η οποιαδήποτε ελπίδα, πρέπει όλα να λειτουργήσουν τέλεια. Δεν υπάρχουν περιθώρια.Μήπως να πάω καλύτερα  κατεθευθείαν στο νοσοκομείο; Βρέθηκα σε δίλημμα...

ήθελα να φρενάρω και να γυρίσω προς το νοσοκομείο. Αναστροφή σκέφτηκα...ίσσον χάσιμο χρόνου. Ίσια μπροστά. Στην Ηγουμενίτσα μπερδεύτηκα. Μπήκα ανάποδα στον μονόδρομο.       
  Συνάντησα δυο αυτοκίνητα που μου έκαναν αμέσως χώρο. Με περίμεναν όντως στην πόρτα του κέντρου υγείας. Την έβαλαν όπως όπως στο φορείο και την πήγαν μέσα. Μετά από δέκα λεπτά, η Κατερίνα είχε επαφή. Την άκουγα απ έξω να κλαίει και να κάνει εμετό. Στην διαδρομή για το νοσοκομείο το σώμα της διακατέχονταν απο έντονους σπασμούς. Έπειτε απο λίγο άρχισε να αισθάνετε ότι κρυώνει. Οι ισοθερμικές και συμβατικές κουβέρτες με τις οποίες την σκεπάσανε οι νοσοκόμοι, δεν μπορούσαν βοηθήσουν΄.αισθανόταν παγωνιά και τα δόντια της κρατάλιζαν απο την αίσθηση του ψύχους.Οι σπασμοί ηταν τοσο εντονοι, που δυσκολεύομαι να σας το μεταφέρω. Σχεδόν χοροπηδούσε πάνω στο κρεβάτι Κάναμε Πάσχα στο νοσοκομείο φιλιατών., κι ευχόμαστε κανείς να μην έχει μια παρόμοια εμπειρία.

ΒΑΨΙΜΟ ΚΥΨΕΛΩΝ

Πολύ σημαντική μπορεί να είναι η προσφορά των μικρών μας φίλων στις διάφορες εργασίες που έχουμε να κάνουμε. Αρκεί να τους το περάσετε σαν παιχνίδι πρώτον και δεύτερον να είναι περισσότεροι από ένας. Ίσως την πρώτη η την δεύτερη φορά να είναι λίγο κουραστικό για σας να τους μάθετε τι πρέπει να κάνουν , και να τους εξηγείτε με κάθε λεπτομέρεια την κάθε απίθανη απορία τους, αλλά στο τέλος θα δείτε ότι άξιζε τον κόπο.

Αν τους τάξετε μάλιστα, παγωτό, η σοκολάτα, η λούνα παρκ, η κάνα πεντάευρο, μέχρι και κωλοτούμπες θα κάνουν για να τα κερδίσουν. Εγώ τώρα έχω περάσει σε άλλο επίπεδο. Τους υποσχέθηκα συμμετοχή στα κέρδη από τις πωλήσεις, και ταυτόχρονα βοηθάω στο ξεκίνημα της δικής τους επιχείρησης.

Τι πρέπει να προσέχουμε σ αυτές τις περιπτώσεις:

1) Είμαστε πολύ λεπτομερείς στην συμφωνία. Ειδικά το πρώτο διάστημα είμαστε πολύ συγκρατημένοι στις παροχές μας και δεν πρέπει να υποκύψουμε σε κανενός είδους πιέσεις κι εκβιασμούς. Εξηγείστε τους ότι περνάμε μια χωρίς προηγούμενο κρίση, και ότι η αγορά στενάζει από έλλειψη ρευστότητας. Πιστέψτε με θα σας καταλάβουν σε απόλυτο βαθμό.

2) Είστε απολύτως συνεπείς στις απολαβές τους. Αν θέλετε να έρχονται με ενθουσιασμό και χαρά κάθε φορά στην εργασία τους, πρέπει να τηρείται με ευλάβεια τις υποσχέσεις σας και να μην ξεχνάτε τα έξτρα μπόνους: (αγκαλίτσες, φιλάκια, χαδάκια, γλυκόλογα)

3)  Μην έχετε περίεργες απαιτήσεις του στυλ,,,γιατί αυτό είναι έτσι, και γιατί το άλλο είναι αλλιώς. Όπως και να ναι, πιστέψτε με θα είναι μια χαρά. Αυτό που εντέλει θέλετε είναι ν απλωθεί μπογιά παντού. Και αυτό θα γίνει στο τέλος.Το πως, δεν είναι δική σας δουλειά. Αφήστε το στους ειδικούς, και να λείπουν οι ιδιοτροπίες. 

4) Τους δίνουμε εργαλεία που είναι απολύτως ασφαλή,στα κυβικά τους, και παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας (γάντια,μπότες, γυαλιά, καπέλο, μάσκα, και ότι άλλο χρειάζεται κατά περίπτωση) Ειδικά για τα τσιμπήματα να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή. Μην κοιτάτε που εσείς έχετε συνηθίσει το τσίμπημα της μέλισσας και δεν σας πολυνοιάζει. Θυμηθείτε ότι για ένα παιδί το τσίμπημα της μέλισσας είναι ένα ισχυρό σοκ. Πονάει υπερβολικά πολύ μέσα στο μυαλό τους. Τα κλάματα και οι φωνές και ο πανικός είναι αναπόφευκτα, και ίσως να μην ξαναπατήσει ποτέ του στα μελίσσια. Οπότε, δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να τσιμπήσει μια μέλισσα τα βλαστάρια μας. Αυτό ποτέ.

                             Και τώρα για το βάψιμο

Ένα υλικό που το γνωρίζω από την οικοδομή, και αποφάσισα να το δοκιμάσω στις Κυψέλες.
Τι είναι αυτό; Με μια λέξη, είναι ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΠΟΙΗΤΙΚΟ.
Τι ακριβώς κάνει;   Το υλικό αυτό είναι προϊόν νανοτεχνολογίας. Νανοτεχνολογία είναι η τελευταία λέξη της επιστήμης. Το υλικό αυτό είναι άσπρο σαν γάλα περίπου, αλλά όταν βάφεις κάτι μ αυτό γίνετε διάφανο. Δηλαδή αν βάψω μια κυψέλη, δεν υπάρχουν ορατά αποτελέσματα, και η κυψέλη φαίνεται σα να μην βάφτηκε ποτέ, όπως η κυψέλη της φωτογραφίας. Αυτό το γαλάκτωμα λοιπόν, έχει την ιδιότητα να περπατάει μέσα στο ξύλο. Εντοπίζει ρωγμές και σκισίματα, εισχωρεί εκεί μέσα, κι έπειτα διογκώνετε και κολλάει. Σφραγίζει μ αυτόν τον τρόπο όλες τις ρωγμές. Δεν χρειάζετε να βάψεις από πάνω.

Ταυτόχρονα όμως λειτουργεί και σαν αστάρι.Δηλαδή αν εσύ θέλεις να βάψεις τις κυψέλες σου, τοτε μπορείς να βάψεις κατ ευθείαν επάνω στο γαλάκτωμα. (προσοχή δεν είπα αμέσως, είπα κατ ευθείαν)

για πρωτη φορά, έβαψα τρεις κυψέλες κομπλέ, μόνο με το γαλάκτωμα, και σε βάθος χρόνου θα δούμε συμπεριφορές.Για περισσότερες πληροφορίες

http://www.nanophos.com/gr/Products_el.html

και επειδή είναι και δύσκολο να το βρείτε στην αγορά, για on-line παραγγελίες: 

http://www.e-xromata.gr/el/adiabroxopoiitika_exromata/ksiloy

                                             

καλή δουλειά._

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ

                                  

Χειμώνας της κρίσης.     Όχι ακριβώς χειμώνας, αρχές της Άνοιξης. Το κρύο ήτανε ακόμα τσουχτερούλη. Πάω για το χωριό, και καθώς βγαίνω από την Ηγουμενίτσα, μπροστά στην μαθητική εστία βλέπω δυο τσιγγάνους καλατζήδες

                            
      Τους λυπήθηκα. μες το κρύο κάθονται και περιμένουν να ρθει κάποιος να γανώσει μια κατσαρόλα η ένα τηγάνι για να βγάλουν, πόσα; πέντ ευρώ το κομμάτι; έξι; εφτά;
Και  ποιος να γανώσει στην εποχή μας; Όλοι δουλεύουν πυρέξ κι εμαγιέ , και τεφάλ και αντικολλητικά. Επίσης ξέρουμε ότι τα σκεύη που  καλα‘ίζονται δεν είναι κατάλληλα για μαγείρεμα
       Άντε να βγάλουν μεροκάματο αυτοί τώρα

    Η σύζυγος του πρεσβύτερου, πλένει τα βρώμικα με κρύο νερό και βοηθάει τον σύζυγο. Μ αρέσει η χρωματιστή φορεσιά της.Δείχνει αυθεντικότητα και παράδοση.Μ αρέσει και η στάση της. Αδιαφορεί για τον αν προκαλεί συμπάθεια η αντιπάθεια η παρουσία της. Αδιαφορεί για όλους γύρω της και κάνει με αυτοπεποίθηση την δουλειά της. Δείχνει αυτόνομη και ανεξάρτητη μέσα στα αυστηρά δεσμά της φυλής της.Δυνατή και βλοσυρή.Αυτή η γυναίκα  δεν θα πρεπε τώρα να είναι μέσα σ ένα  ζεστό σπιτικό και να ετοιμάζει ένα ζεστό φαγάκι για την οικογένειά της;

      Οι μέρες περνούσαν κι αυτοί ήταν πάντα εκεί, και πάλευαν να βγάλουν ένα μεροκάματο. Μια μέρα σταμάτησα για να βγάλω αυτές τις φωτογραφίες και ν αλλάξω και δυο κουβέντες μαζί τους, ξέρεις: από που είσαι.., πως σε λένε..., και μεις δύσκολα είμαστε, πόσο πάει το καλάι;    ―ένα τέτοιο ταψί, είπε κι έπιασε ένα μεσαίο για να μου δείξει, είκοσι πέντε ευρώ. Άμα είναι μικρό κάνει λιγότερα. Έμεινα άναυδος προς στιγμήν. Είκοσι πέντε ευρώ είναι ένα μεροκάματο.

Όταν ξαναπέρασα ήμουν ποιο παρατηρητικός. Μέτρησα πόσες κατσαρόλες είχε το πρωί, πόσες το μεσημέρι και πόσες το απόγευμα. υπολόγισα την ροή των πελατών του προσεκτικά. Είχε τύχει στιγμή να είναι μαζεμένα γύρω του έξι εφτά άτομα και να περιμένουν τ αγγιό τους. Έχει τύχει κι άτομο να του κατεβάζει έξι εφτά αγγιά μαζεμένα απ το πορτ μπακάζ του αυτοκινήτου. Και όσες φορές κι αν πέρασα πάνω κάτω, δεν τον είδα ποτέ να κάθετε.Πάντα είχε δουλειά.
  Ξέρετε κάτι; αυτός ο τύπος έκανε τζίρο πάνω από πεντακόσια ευρώ την ημέρα
                          
                              Σας ορκίζομαι  

 ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ !!!

               ε λοιπόν ξέρετε κάτι;

  ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ 

                                ΤΩΡΑ !!!