Στέγη για όλους

Έχουμε συνηθίσει να έχουμε απέναντί μας, και όχι δίπλα μας, ένα αμείληκτο και δυσκίνητο κράτος. Ένα κράτος που δεν νοιάζετε για τις καθημερινές μας αγωνίες, για τα προβλήματά μας, για τις ανάγκες μας. Αγωνιζόμαστε όσοι είμαστε στα φωχότερα κοινωνικά στρώματα, να βρούμε και να κρατήσουμε μια , πολλές φορές και δύο εργασίες για να καλύψουμε τις καθημερινές μας ανάγκες,να πληρώσουμε ενοίκια ,ρεύματα τηλέφωνα κλπ, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να τα παντρέψουμε, και να στηρίξουμε τις οικογένειές τους, όπως ακριβώς τώρα κάνουν οι δικοί μας γονείς, για τις δικές μας οικογένειες. Ένα συνεχές και ανελέητο τρέξιμο. Χωρίς χρόνο για να φροντίσουμε και να χαρούμε τα παιδιά μας όταν είναι μικρά, τους συζήγους μας, κι εμάς τους ίδιους.Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για ψυχαγωγία , διασκέδαση, η πολιτισμό και τέχνες. Και όταν τα πράγματα πάνε στραβά, η απειλή της κατάσχεσης η της έξωσης από το νοικιασμένο σπίτι, να προσθέτει αλλο ένα πρόβλημα στα είδη υπάρχοντα. Αυτό όμως είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να μην υπάρχει, αν οι κοινωνίες είχαν ποιο ανθρώπινο πρόσωπο. Αν οι αδιάλακτες, κυβερνήσεις μας νοιάζονταν.

Και ενώ η εξασφάλιση στέγης αποτελεί ένα καθημερινό έτσι κι αλλιώς πρόβλημα, σε περιόδους κρίσης αυτό το πρόβλημα γίνεται ακόμα ποιο έντονο. Πολοί άνθρωποι αναγκάζονται να φύγουν στο εξωτερικό, αρκετοί αλλάζουν σπίτια αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς, και μερικοί καταλήγουν άστεγοι. Αρκετοί επίσης έχουν συνεχεί προβλήματα με τους ιδιοκτήτες, και τις τράπεζες, οι οποίοι δικαίως απαιτούν ότι απαιτούν, πολλοί δανείζονται για να πληρώσουν τα ενοίκια, και τις δόσεις ,και μετά χρωστάνε στους δανειστές τους. Το αγχος και η αγωνία της επιβίωσης, είναι διάχυτα μέσα στην οικογένεια ενώ υπάρχει και μια αρκετά μεγάλη σειρά προεκτάσεων, σχετικών με το θέμα.

Σε αρκετές ευρωπαικές χώρες, τα κράτη υποκρίνονται πως βοηθούν τους πολίτες τους, δίνοντας μια συγκρατημένη βοήθεια στα φτωχότερα στρώματα, με την επιδότηση ενοικίου, κάτι το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι λάθος, και κάτι το οποίο συνέβαινε και στην χώρα μας μέχρι πριν λίγα χρόνια, αλλα όπως όλα στην ελλάδα, έτσι κι αυτό γινόταν λάθος.Ένα λάθος πάνω σ ένα άλλο λάθος δηλαδή. Για να καταλάβετε τι ενοώ, αν ένας Έλληνας πάει μετανάστης στην γερμανία, ο δήμος μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες, αναλαμβάνει την υποχρέωση να του πληρώνει το ενοίκιο, εφ όσον αυτός είναι άμισθος η χαμηλόμισθος. Στην ίδια του την χώρα, ο ίδιος Έλληνας, έπρεπε πρωτα να είχε συμπληρώσει καμιά δεκαριά χρόνια ασφάλισης σε συγκεκριμένο ταμείο, δηλαδή καμια εικοσαριά τριάντα χρόνια πραγματικης εργασίας, και μετά να πάρει επιδότηση ενοικίου.

Η επιλογή που προτείνουμε, και απαιτούμε σαν πολίτες αυτού του κόσμου, είναι απλή και σχεδόν ανέξοδη για τις κυβερνήσεις.

Δίνει λύση φαινομενικά σ ένα από τα πέντε βασικά προβλήματα επιβίωσης του πολίτη,αλλά ουσιαστικά και σε πολλά επιμέρους άλλα προβλήματα, όπως η απασχόληση, η αποκέντρωση , η αυτονομία και ο σεβασμός του ατόμου,και η ευκαιρία για την αναβάθμιση της ποιότητας ιδίως των ποιο ευάλωτων οικονομικά κοινωνικών ομάδων, στην ανθρώπινη διαβίωση.

Σαν πολίτες αυτού του κόσμου, δικαιούμαστε το αυτονόητο δικαίωμα δωρεάν χρήσης γης, απαλαγμένης από κάθε είδους βάρη, για στεγαστικούς και επηχειρηματικούς λόγους.

Πιστεύουμε ότι αυτός ο πλανήτης ανήκει σε όλους μας, και όχι σε μερικούς από μας. Κάθε ένας από μας, με την γένησσή του αποκτά αυτόμάτως και δικαίωμα να κάνει χρήση ενός κοματιού γης σ αυτόν τον πλανήτη , για να χτίσει το σπίτι του στο οποίο θα στεγάσει την οικογένειά του.

Ένα κομάτι γής, το οποίο μετά τον θάνατο του κατόχου, θα επιστρέφει στον φορέα διαχείρησης για να το παραδόση στον επόμενο διαιούχο.Ένα κομάτι γης το οποίο θα συνοδεύεται από μια άδεια κατοικίας συγκεκριμένων προδιαγραφών, και θα είναι παντελώς απαλαγμένο απο φόρους και απαιτήσεις τρίτων, όπως δανειστές, απόγονοι, σύζηγοι, τράπεζες κ.λ.π.

Ένα άσυλο για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Όταν ο ανθρωπος εχει εξασφαλισμένη στέγη, τότε μπορεί να ασχοληθεί και με άλλα λιγότερο και περισσότερο σοβαρά πράγματα στην ζωή του, να αυξήσει το επίπεδο διαβίωσής του, να προσεγγίσει το καλύτερο σε ατομικό και συλογικό επίπεδο.

Να είναι ποιο ανεξάρτητος, ποιο αυτόνομος, και ποιο αξιοπρεπείς, σε περισσότερους τομείς της ζωής του. Μπορεί μετά ν ασχοληθεί με την υγεία του, με την μόρφωσή του, με την επιστήμη, με τις τέχνες. Αυτό που χρειάζετε, είναι απλά ένας φορέας που θα επιδιώξη την θεσμοθέτηση της παρούσας αίτησης.

Θα ειμαστε εμείς αυτοί που θα υποστηρίξουμε την θεσμοθέτηση αυτου του φορέα;

Αθανασίου Κώστας

6993939139